je huisdier... begraven of cremeren?

natuurlijk ben je verdrietig als een van je huisdieren doodgaat. ons overkwam het dit jaar twee keer.

het is gewoonte geworden dat onze dode huisdieren liefdevol in de tuin begraven worden. na het graven van een veel te grote kuil worden ze zorgvuldig in een mooie doek gewikkeld en in een zelfgemaakt soort van kistje in de kuil gelegd, dan volgt het ritueel met bloemetjes en zelfgeschreven afscheidsbriefjes van de kinderen. we houden het niet droog, denkend aan onze lieve beesten en toch zeker ook door het aandoenlijke van dit tafereel.

dit jaar zijn we verhuisd en wonen in een tijdelijke woning met een tijdelijke tuin, waarin we onze twee poezen toch niet gaan begraven en zomaar alleen achterlaten...? we hebben daarom met elkaar besloten ze te cremeren zodat we ze kunnen meenemen om later in de nieuwe tuin alsnog te begraven.
dus staan er nu op de kast twee zwarte kartonnen kokertjes achter kaarten met de pootafdruk (een mooi gebaar van het dierencrematorium), te wachten op het afscheidsritueel. 

maar. ik voel dat het begraven van de kokertjes zeker niet eenzelfde ritueel zal worden als het liefdevol begraven van alle huisdieren die we in onze eigen tuinen stilletjes hebben achtergelaten.
beter zullen we dan proosten op het leven èn de beesten met onze inmiddels volwassen geworden kinders.